Як ты безь мяне там, як я безь цябе тут
Пачуцьцём чалавека цягне сэрца ў родны кут

Як быццам жартую
А ў сабе мацней крычу
“Я цябе ўратую!”
Толькі як ня ведаю

А-а-а-а-а-а-а-а-а-а-а-а-а-а
Ластаўка ў небе лунала праўду казала
Аб тым, дзе жывеш ты зараз
Я не спрачалась, ў вочы твае закахалась
Я не спрачалась, ў вочы твае закахалась
На неба глядзеўшы часам

Прыпеў:
Ўголас трымаю, гонар
Гэта мая прастора
Гэта мая краіна
Край любы, край адзіны
Лепшае побач чую
Крылы свае ратую
Хутка ўсё добра будзе
Мілыя, вольныя людзі!

Дзе яно сэрца Радзімы?
Ў лесе, ці ў хаце,
Ці паміж муроў цагліных?
Кволаю птушкаю ў небе
Водарам ніў, ці коласам
Ў чэрствай глебе